Na veel stress van zogenaamd 6 weken voorbereiding in 4 weken, visumproblemen, verslagen, presentaties en afscheid nemen ben ik er dan eindelijk.. Ghana!

We kwamen zaterdag na een reis van 9 uur over hobbelige modderweggetjes aan bij het St. John of God hospital in het dorpje Duayaw Nkwanta. Niemand wist echter van onze komst af en werden van hot naar her gestuurd om een slaapplek te kunnen regelen. Ik zal hier samen met 3 studiegenootjes Noralie, Susan & Erik 10 weken verblijven om te werken in het ziekenhuis, ons onderzoek uit te voeren over de preventie van Malaria en hier uiteindelijk zelf voorlichting over te geven in de omgeving. Voor de Ghanezen is onze man/vrouw verdeling maar een raar gegeven en zeggen dan ook met regelmaat tegen Erik: 'You have 3 women, give me one!'.

Collage road from Accra to Duayaw Nkwanta:

Zaterdagavond zijn we nog even het dorpje ingegaan en bij één of andere bar beland met de hardst en slechts klinkende muziek. Daar hebben we onder het genot van een drankje (0.5 liter Star, Ghana's best beer) onze ogen uitgekeken naar de dancemoves van de Ghanezen. Robot, popping, alles.. haha!

Maandag was de introductiedag en werden we langs alles&iedereen geleidt om ons voor te stellen. De afdelingen waar wij komende 10 weken zullen werken zijn: Orthopedic ward, General ward, Children ward, Maternity ward, Out Patient Department, Theatre (operaties), Emergency room (eerste hulp), Consultatiebureau en soms bij Laboratory, Pharmacy & X-ray.

Afgelopen week heb ik op de orthopedische afdeling gewerkt, waar zo'n 38 patiënten liggen met voornamelijk fracturen in benen en/of armen. De eerste dag werkte ik met één andere verpleegkundige samen, die op een gegeven moment 'even' pauze ging houden. Prima, maar ze bleef 2 uur lang weg! Stond ik daar alleen op een afdeling met 38 patiënten, waarvan een groot deel geen Engels, maar Twi spreekt. Dus bij veel vragen haalde ik maar hopeloos mijn schouders op en probeerde ik met handen&voeten duidelijk te maken dat het mijn eerste dag was. Gelukkig maakte een simpele 'Ete sen?' (hoe gaat het?) met een glimlach veel goed. Na 2 uur kwam mijn collega eindelijk aankakken en zat mijn dag erop.

Donderdag ben ik wezen kijken bij een bevalling, waar Susan deze week zat. Normale bevallingen schijnen hier niet veel voor te komen, aangezien Suus al 3 keizersnedes gezien had op dag 1. Maar ik ging toch mooi bijna van m'n stokje bij het aanschouwen hiervan, haha!

Vrijdag heb ik samen met Alice, een verpleegkundige van 25 die 24/7 ‘Jason Deruuulo' luistert, de medicijnen gedaan en hierbij veel injecties gedaan. Ik heb voor de eerste keer in real life infuus geprikt, bij een grote neger en dat ging in één keer goed! Ben best een beetje trots op mezelf ;)

Deze week benutte ik vooral aan het wennen aan de verschillen in..
- gezondheidzorg: de zorg is vraaggericht en patiënten moeten zelf voor vanalles zorgen: kleding, eten/drinken, medicatie en verband. Heeft een patiënt geen schoon verband? Dan wordt hij/zij overgeslagen.
- 'steriel' werken: volgens mij geven ze hier een héle andere betekenis aan het begrip steriel. Bij het verzorgen van de wonden maakte het niet uit als er iets op de grond valt, worden er onsteriele handschoenen over steriele handschoenen gedaan ect.
- patiëntencontact: is er nauwelijks. De verpleegkundigen zijn zo'n 2 uur op de afdeling te vinden en zitten voor de rest in het kantoortje muziek te luisteren, te bellen/smsen of filmpjes te kijken. Soms knippen ze nieuwe ‘steriele' doekjes, met vieze handen/schaar en op een vieze tafel..

Zaterdagavond zijn we samen met de fysiotherapeut Owusu en de tweeling Jonah & Joshua naar Tyco gegaan, een uitgaansgelegenheid zo'n 30 minuten verderop bij Suyani. We kwamen aan bij een vol terras waar een live band speelde, met 3 dansende mensen. Uiteindelijk hebben we ook een dansje gewaagd, maar werden we al snel belaagd door diverse mannen en schijnt het heel normaal te zijn om al dansend aangerand te worden. We werden opgetild, geschuurd van voor & achter, gelikt in de nek, maar toen ze ook nog in billen en tieten gingen knijpen vond ik het wel mooi geweest! Al met al was het wel een leuke en interessante avond :)

Morgen begin ik op de ‘Emergency Room' (eerste hulp). Daar zal ik wel heftige dingen mee gaan maken, maar ik heb me inmiddels mentaal voorbereid dus kom maar op met die afgehakte ledematen, schot- en brandwonden!

Voor brieven, kaartjes of als je gewoon even gezellig wilt langskomen (ik heb nog een matras over in m'n master bedroom), gelieve naar onderstaand adres:
Muriel Hartgers (Dutch nurse student)
St. John of God hospital
P.O. Box 24
Duayaw Nkwanta B/A
Ghana.

Dikke kus vanuit Duayaw Nkwanta!!

Foto collage in Ghanese print kwaliteit op mn muur (to be continued..)